Dąb Perkuna to najstarszy dąb parku dworskiego w Płungianach, rosnący w centralnej części parku, tuż obok pałacu Ogińskich. Średnica Dębu Perkuna wynosi sto sześćdziesiąt pięć centymetrów, a wysokość to dwadzieścia pięć metrów. Drzewo ustanowiono pomnikiem przyrody w tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym roku, a od tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego siódmego jest pomnikiem przyrody o znaczeniu państwowym.

Ważne kulturowo jest nie tylko samo drzewo, ale i otaczające je podania oraz legendy. Mówi się, że w czasach dawnych religii w miejscu tym wajdelotka Galinda paliła święty ogień. Gdy nagle zaczęło błyskać i grzmieć, Perkuna uderzył w znajdujący się obok dąb i utworzył w nim dziuplę. W dziupli tej pojawiła się ziemia, z której wyrósł kwiat. Ze względu na to wydarzenie dąb został nazwany Dębem Perkuna.