Góra Mikytai, nazywana też Świętą Górą, znajduje się na terenie samorządu rejonu szkudzkiego, w dziale wodnym rzek Bartuvy, Minii i Wenty, w Żmudzkim Parku Narodowym, w Rezerwacie Krajobrazowym Mikytai. Powierzchnia Świętej Góry to jedenaście i pół hektara. Przylegają do niej dwa bagna. Od dawien dawna krążą legendy o świętogórskim parowaniu – przed deszczem lub w pochmurne dni gołym okiem widać, jak pośród wierzchołków drzew z góry unosi się para.

Na północnym zboczu znajduje się ogromny głaz z wgłębieniami, nazywanymi „stopą z obcasem”. Opowiadane w tych stronach legendy głoszą, że diabeł zburzył stojący na Świętej Górze kościół, a uciekając, zostawił w głazie swój odcisk. Badania wykazały, że kamień ma co najmniej półtora miliarda lat, a być może jest jeszcze starszy. Z północnej strony jego podnóża znajduje się dziura o średnicy dwóch metrów – jest to miejsce wyschniętego źródła, do tej pory nazywanego Studnią Modlitw. Uważa się, że nazwa ta pochodzi jeszcze z czasów pogańskich.